מײַן געטא–שכן קלאַפּט

Avrom Sutzkever

מײַן געטאָ–שכן קלאַפּט מיר אין די שלייפן

אזוי ווי יעמאָלט, ווען אַ בלאָנדער היישעריק

באַפאַלן איז מײַן מאַמעדיקע שטאָט

און זי צעקאָסעט:

’'אָ ברודער–לעב, עס גייט מיר ניט אין לעבן,

אריבערלעבן וויל איך, דאָס איז אלץ.“

אַצינד ווען ס'קלאַפּן אויס די שלייפן מײַנע

צום וויפלסטן שוין מאָל דעם זעלבן פּסוק,

אַלץ סודותדיקער מאָנט אין מיר דער זאָג:

אַריבערלעבן.

איך האָב דאָך אויך געוואָלט אַריבערלעבן,

געוואָלט, און וויל נאָך אַלץ אַריבערלעבן.

אַריבערלעבן – וואָס אַזוינס און וועמען?

אַריבערלעבן שרעק? אַריבערלעבן

אַן עמעצן וואָס איז צו מיר ניט גינציק?

און אפשר גאָר דעם טויט אַריבערלעבן?

ס׳איז ווינציק, ווינציק ...

 

My Neighbor From the Ghetto

translated by Maia Evrona

My neighbor from the ghetto raps at my temples

Just like then, when a swarm of blonde locusts

invaded my mother city

and mowed it down:

“Oh my dear brother, life is of no importance to me,

what I want is to survive, that is everything.”

Now, as my temples tap out that same verse, already

for the umpteenth time, ever more mysteriously

what was said demands its due within me:

To survive.

Of course, I also wanted to survive,

I wanted, and still want to survive.

To survive — what sort of thing and whom?

To survive terror? To survive

some someone who shows unkindness to me?

And perhaps to survive death altogether?

It seems very little, seems very little …

 

about the authors