1
دردرهمن غلام تو بودم . –
و میان سی گذشته و ده آینده ،
یک نیمه‌ی من سایه شد ؛
سایه که برگهای بو
ته درّه می‌گرایانند .
جا که نورِ گستاخ
از حریمِ تو زخم خورده ، هفت مرهمِ آهسته ، هفت مرهمِ سایه ،
و دعای زیر لب که
من بودم و ، آه ، من خودم .
من ، غلام تو ، اما ،
تنها نافِ تو را دیدم ، و نه حتا
نافِ تو را .
اما دراز ، رو به درگاهِ تو می‌کشم ،
میان ده گذشته و سی اینده ،
و ماه کنار صورتم
پتپتی دارد .
... دیگر سردم نیست ،
یک ملافه‌م کافی‌ست .
1
I was your slave
between thirty pasts and ten futures,
one half of me became a shadow,
a shadow spread by laurels
at the bottom of the valley.
Where the shameless light is wounded by your sanctum,
seven quiet balsams, seven balsams of shadow
And the prayer beneath the lip that
was I and — alas — myself.
I, your servant,
saw only your belly button and not even your belly button.
I lie, facing your threshold,
between ten pasts and thirty futures.
The moon beside my face
is the light’s dying gasp.
I’m not cold anymore.
A blanket is enough for me.
